Choroby sa rozne

- Mam taka chorobe, ktora zwie sie poniedzialek- tak smialysmy sie wczoraj znad gara sosu w pracy.
Ja ma tez niemoznosc wstawania rano i chociaz wiem, ze sie rozkrece, to za kazdym razem mam wraznie, ze zmartwychwstaje, a nie tylko wstaje.
Mam czasem nerwice i opuchniete oczy, ktore nie wracaja do normy tak szybko, jak np. 5 lat temu.
Mam siwe wlosy, ktorych kazdej jesieni wiecej i ktore na zdjeciach imituja babie lato, bo ja przeciez jeszcze taka mloda.
Mam nieustajacy podziw, ze moze jesienia byc tak zloto i slonecznie, chociaz poranki juz takie brutalnie zimne.
Mam cudowne Berberzaki, ktore w godzinach wieczornych potrafia mi zrobic wrzeszczacy glos i przyspieszone ruchy.
Mam pomysl na zielona kapiel i puszczanie w niej baniek, bo wiem, ze ten mniejszy bedzie sie zasmiewal.
Mam droge do pracy, ktora jest usiana starymi gospodarstwami rolnymi, bo ulica jest pomnikiem i nie wolno sobie nic bezmyslnie burzyc, tylko trzeba dbac o tradycje regionu, jakze mi ona mila i o ile piekniejsza od blyszczacych biurowcow.
Mam niedoskonalosci figury, ktore sa i juz, a ja nie udaje, ze ich nie ma i nie odmawiam im czasem jakichs przyjemnosci, typu aromatyczna kawa z cynamonem, czy sernik marki home made.
Mam mamowosc swoja, chociaz rycze wielkokrotnie jawnie, a czasem w rekaw, ze ja sie na matke nie nadaje chyba, bo nie i juz.
Jednak, gdy widze 1 z gwiazdka od nowej nauczycielki, albo brak uwag od nowej pani w przedszkolu, to moje subtelne kurze lapki w kacikach oczu rozjasnia usmiech, ze chyba jednak daje rade.
Nie powiem, ze zawsze lubie sama i siebie i bliznich, ale chyba mam taki talent, ze nie jestem pamietliwa i nie grzebie sie w kazdej porazce czy zlym nastroju.
Nie tarzam sie w tym, co bylo nieprzyjemne, nieudane. Poklne, powrzescze, a potem zakasam rekawy i nie patrzac na to czy jestem chora na poniedzialek, zly humor, niedostatek czasu- robie, bo zrobione byc musi!!!