DOM

"DOM to ruchome swieto, zarzuca sie go na plecy, pakuje do sloika, suszy na sloncu, wykopuje sie z ziemi. Dom jest wszedzie tam, gdzie dzielisz sie chlebem z ludzmi, ktorych kochasz. Mozna go sobie stworzyc w pokoju hotelowym albo w bagazniku samochodu, albo na kanapie u przyjaciol. Przywraca sie go do zycia czytajac ksiazki, gotujac i uczac sie jezykow, dzielac posilki i slowa z innymi. Nosi sie go ze soba, niczym koc piknikowy, i rozklada tam, gdzie akurat czlowiek sie znajdzie".
-Dzien Miodu, A. Ciezadlo-

Trafilam na ten cytat u kolezanki na profilu i pomyslalam, ze tak bardzo pasuje do naszej rodziny.
Ilez razy pakowalismy nasz DOM i bralismy go w nieznane, wystawialismy na wichure roznych prob.
Ilez razy piekl sie na sloncu i jechal w sniezycy.
Przywracalismy go do zycia calusami dzieci, przytulaniem sie w nowym lozku lub w zbyt ciasny pokoju.
Urozmaicalismy czytaniem ksiazek po polsku, niemiecku lub arabsku.
Zastepowalismy kominek pachnacymi swieczkami.
Uczylismy sie nowych jezykow wsrod smiechu i rozmow na migi.
Mamy szczescie do ludzi, tych, ktorzy pomagaja nam byc domem i rodzina, ktorzy w odpowiednim czasie wespra dobrym slowem, obetra nasze lzy swoim rekawem, poczestuja zupa, gdy nie mamy sily ugotowac.
Mamy nadzieje, ze juz niedlugo nasz DOM wewnetrzny, znajdzie odpowiednie dla siebie miejsce...